می خواهم از روزهای بودنم کنار تو بگویم،روزهایی که لحظه لحظه اش را در ذهنم حک کرده ام،حتی روزهایی که دوستشان نداشتم، نگهشان داشته ام تا برای آنها هم خدا رو شکر کنم !!

امروز اولین سالی است که از یکی شدنمان می گذرد...

چقدر زمان زود می گذرد و سالهای زندگیمان را + خودش می کند، کاش این با هم بودنمان برای تو هم همین قدر خوشایند باشد،نمی دانم چرا ولی من برای داشتن تو بارها با خودم جنگیدم،برای داشتن عشقی که با آن هر روزم را شب کنم و هر شبم را روز...

برای من بیست و نهمین روز از پنجمین ماهِ هر سال،یادآور روزی است که از هر دختری از وقتی دست چپ و راستش را می شناسد،بار ها و بارها برای خودش تصور می کند،روزی که هر پدر و مادری انتظار دیدنش را میکشد و از کودکی جز دعاهایشان است

دوست داشتم از حال و هوای آن روز بگویم ولی نمی دانم چرا اشک گوشه چشمانم و لبان تب دارم نمی گذراند !

نمی گذراند تا از شوق من برای هم نفسی با تو بگویم،از اینکه تو را برای خودم داشته باشم،فقط و فقط برای خودم...

این را به پای خودخواهی ام نگذاری،باور کن بار ها  تصمیم گرفته بودم دیگر تو را این قدر دوست نداشته باشم ولی خب... نتوانستم،انگار هر بار با چشمانت مرا طلسم می کردی حتی روزهایی که صدای شکستن دلم را می شنیدم!

دیشب داشتم با خودم فکر می کردم چه شد که این طور شد؟!

چه شد که من؛دخترک مغروز و یکه حرف بابا  که برای داشتن هر چیزی که می خواستم آسمان و ریسمان را به هم می بافتم،چه شد منی که با یک اخم می رنجیدم و آنقدر ناز می کردم تا همه را پشیمان کنم ؟!

دختری که تنها دوست داشتن زمینی که باور داشتم عشق پدر و مادر به فرزند بود و هیچوقت از خودم انتظار نداشتم به خاطر دیگری کوتاه بیایم و از خودم بگذرم!!

حالا،حالا در این حال و هوای عشق،چه می کنم ...؟!

به خاطر داشتنت خدا را شکر می کنم،به خاطر داشتن مهری که تو،فقط و فقط خود تو در ددلم انداختی، مهری که از لحظه یکی شدنمان هر روز و هروز بیشتر شد و من هرروز دوباره عاشقت می شوم و برای کنار تو بودن ثانیه شماری می کنم!

می خواستم عاشقانه ای برایت بگویم،اما نمی توانم،می خواستم از همۀ آن چیزی درون قلبم می گذرد برایت بنویسم اما نمی توانم، می خواستم دوست داشتنم را در واژه ها بگنجانم ولی نتوانستم...

آه که من در برابر تو چقدر کم می آورم،و همین کم آوردنم را دوست دارم...

 از اینکه غرورم را برای تو شکستم، از اینکه هنوز نمی دانی چقدر می خواهمت،از اینکه اسم من صفحه دوم شناسنامه ات را خط خطی  کرد،از اینکه با هم نقطۀ مشترکی را در زندگی داشتیم و با هم هم خانه شدیم و من شدم خانم خانۀ تو،از اینکه چند سالی است خوب و بد زندگی را با هم تجربه می کنیم، از اینکه ثمره عشق تو رادر وجودم خواهم پروراند،از اینکه تا آخرین نفسم تو را دوست خواهم داشت ،خوشحالم!برای همۀ اینها خیلی خوشحالم.

حامد عزیزم:" بی بهانه دوستت دارم .تبریک برای سالگرد یکی شدنمان و تبریک به خودم برای داشتن عشق به تو "